Na miarę Wlenia(30)
Na miarę Wlenia (30) Niegdysiejszy Coraz częściej dochodzą do mnie głosy, że tego, o czym piszę, nie ma, więc nie można sprawdzić. Zarówno moich okolicach „Kwitnącej Jabłoni” albo na Ursynowie lub we Wleniu. Mógłbym powiedzieć, że jestem pisarzem historycznym. Już....
NA MIARĘ WLENIA (25)
NA MIARĘ WLENIA (25) Pani Michalina Chajecka Zwana Michasią, rocznik 1930. Pracowała jako piastunka w sanatorium dziecięcym PKP Leśny Dwór. A potem, gdy odeszła pani Dowgiałło, co zajmowała się naszymi ciuszkami (pralnia-suszarnia-prasowalnia),...
Na miarę Wlenia (18)
Na miarę Wlenia (18) Pokot Opatruję wstępem to, co piszę w formie wspomnień, żeby ździebko zwilżyć apetyt. (Piszę na klawiaturze, a może gram – słowa uskrzydlam. Wychodzę wspomnieniom naprzeciw, o kulach, które idą za mną, jak drzewa, co wyszumiały echo. Nie tylko z...
Na miarę Wlenia (17)
Na miarę Wlenia (17) I posuwam się dalej we wspomnieniach – druga połowa lat 80. XX wieku, kiedy to bose lato wchodziło w jesień. Był pretekst, żeby wsiąść do pociągu relacji Warszawa Wschodnia−Jelenia Góra, a potem kawałek drogi żelaznej do Wlenia, przez trzy tunele...ZDJĘCIE DNIA
Zaledwie dwa kilometry od Wlenia w starym nieczynnym kamieniołomie można znaleźć niezwykły, niektórzy uważają, że magiczny minerał.
OSTATNIE KOMENTARZE