Na miarę Wlenia (73)
Na miarę Wlenia (73) Pożegnanie 1. Byłem w tylu sanatoriach, więc pamiętam, jak mnie do nich przyjmowano i wypisywano, wraz z kartą choroby, którą wkładano do brązowej koperty, format C5 (162×229 mm). Nie zapomniałem, jak się żegnałem z koleżankami i kolegami z...
Na miarę Wlenia (71)
Na miarę Wlenia (71) In memoriam Nie trzeba znać łaciny, żeby wiedzieć, że to tyle, co ku pamięci, na pamiątkę. Ponieważ nie mam feblika językowego, więc staram się nie używać łaciny czy greki. Wyjawiam to dla tych, co mają upodobania do językoznawstwa, żeby wiedzieli...
Na miarę Wlenia (67)
Na miarę Wlenia (67) Od gazetki ściennej do wleninfo.pl Przed laty w felietonie pt. Garść słów, „Tygodnik Kulturalny” 1986, nr 24, napisanym z okazji 1500 numerów Tygodnika Kulturalnego!, wspominałem: To właśnie tu opublikowałem tekst pisany w pełnym zachwycie i bez...
Na miarę Wlenia (64)
Na miarę Wlenia (64) Kawiarnia sanatoryjna Mówili o niej sanatoryjna albo kolejowa, i od razu wiedziano, o jaki zakład gastronomiczny chodzi. W dzieciństwie nigdy w niej nie byłem. Pojawiłem się, kiedy byłem już dorosły i minęły bezpowrotnie jej świetne lata. Kawiarni...ZDJĘCIE DNIA
Zaledwie dwa kilometry od Wlenia w starym nieczynnym kamieniołomie można znaleźć niezwykły, niektórzy uważają, że magiczny minerał.
OSTATNIE KOMENTARZE